Description:
Depuis toujours, les régimes politiques ont tenté de se légitimer et de justifier leurs ambitions en s’identifiant à de grandes figures du passé. Cette identification passe obligatoirement par une certaine déformation des faits historiques. Celle-ci peut être plus ou moins grande en fonction de l’absence d’analogie fondée entre le régime en place et les faits. Le régime national-socialiste ne déroge pas à la règle. Cependant, l’analyse des portraits des «Führers de l’histoire allemande » , dont faisait partie Charlemagne – parfois appelé «le Boucher des Saxons » , parfois «le Grand » – révèle les profondes rivalités au sein du mouvement national-socialiste. Elle illustre aussi à quel point cette conception du monde reposait sur une poignée de postulats à peine. Pour finir, elle montre que les académiciens ont apporté des arguments scientifiques pour alimenter, voire attiser, l’ambition de Hitler.
Karel de Grote in de nationaalsocialistische ideologie. Sinds het begin der tijden hebben politieke regimes geprobeerd zich te legitimeren en hun ambities te rechtvaardigen door zich te identificeren met grote iconen uit de geschiedenis. Deze identificatie gaat van nature hand in hand met een zekere vervorming van historische feiten. Deze vervorming kan groter of kleiner zijn naargelang van het gebrek aan analogie tussen het heersende regime en de feiten. Het nationaalsocialistisch regime is geen uitzondering op deze regel. De analyse van de portretten van de “ Führers uit de Duitse Geschiedenis”, waar Karel de Grote deel van uitmaakte (hij werd soms de “ Slachter van de Saksen” en soms “ de Grote” genoemd), toont een diepgewortelde rivaliteit binnen de nationaalsocialistische beweging. De analyse toont ook tot op welk punt deze visie van de wereld gebaseerd was op amper een handvol postulaten. Tot slot toont ze ook dat academici wetenschappelijke argumenten aangebracht hebben om de ambitie van Hitler te voeden, zelfs te versterken.
Charlemagne in the National-Socialist ideology. Historically, political regimes have always tried to legitimize and justify their ambitions by identifying with great figures of the past. This identification necessarily requires some distortion of historical facts. This distortion can be more or less pronounced depending on the absence of similarity between the regime and the facts. The National-Socialist regime is no exception to this rule. However, analysis of portrayals of “ Führers of German history”, of which Charlemagne was part, called at times “ the butcher of the Saxons” and also “ the Great”, reveals deeply rooted rivalries within the National-Socialist movement. It also shows to which point this worldview was based on merely a handful of postulates. Finally, it shows that academics have provided scientific arguments to fuel or even inflame Hitler’s ambition.