Beschreibung:
Vanaf het ontstaan van de fotografie, halfweg de negentiende eeuw, tot diep in de twintigste eeuw richtte de psychiatrische fotografie zich op het portretteren van patiënten. Het doel was de ziektetekenen zorgvuldig vast te leggen: de ziekte, eerder dan de zieke. Met behulp van deze (voor)beelden zouden artsen een accuratere diagnose kunnen stellen. In de tweede helft van de twintigste eeuw kreeg de relatie tussen fotografie en psychiatrie een heel ander karakter. Fotografen documenteerden het leven in de psychiatrische instellingen en klaagden het falen van de psychiatrie aan. Ze leverden het propagandamateriaal bij de radicale omwentelingen in de psychiatrie. Ondertussen was fotografie uitgegroeid tot een kunstvorm.0Psychiatrie blijft tot de verbeelding spreken en patiënten zijn gewilde modellen. In het tijdperk van de selfie drukken mensen met een psychiatrische problematiek een eigen stempel op de beeldvorming van psychiatrie. Fotografen blijven worstelen met de vraag hoe om te gaan met de stigmata van een psychiatrische aandoening. Alleen een waarachtige ontmoeting met de ander kan stigma reduceren. Lichtgevoelig. Psychiaters Patiënten Portretten toont een lange en intense geschiedenis van het fotograferen van mensen die psychisch lijden, en is een poging om hen te ontmoeten. 0Exhibition: Museum Guislain, Ghent, Belgium (12.06-11.10.2015)